Het startte al als een bijzondere dag. Het was grijs weer en de energie zat laag bij ons alle vier. Toch trotseerden we de tegenwind en probeerden de wolken in het landschap en in onze hoofden te vergeten.

Het was een dag van een geluk bij een ongeluk. Toen we na de middag onszelf opgekrikt hadden, duurde het niet lang tot Ewoud langs de baan ons aankeek met met geschrokken ogen. Zijn lip stond dik. Hij had nog net de wesp kunnen voorkomen in zijn keel te vliegen. Een geluk bij een ongeluk.

Dat was nog niet het laatste. Enkele klimmetjes en dalletjes verder staat Kobe langs de baan, ook met geschrokken ogen. Zijn zakken van de fiets en een slipspoor op de baan. Hij lacht. Een geluk bij een ongeluk. Jammer van die derailleur in het vervrongen wiel en een verbogen ketting. De fiets zit potvast. Oepsie, wat nu?