Of hoe ging dat gezegde ook al weer? Het weertje gaat er hier in het algemeen op vooruit, het is (nog) warmer en regen valt vooral ’s nachts. En het aller beste was de strakke wind, recht in de rug. We zjoefden langs de kusten en vlogen de heuvels op! 16u en al 70km op de teller?! We zijn opweg naar Albanië en één iets valt op, er zitten hier minder honden!

Wat we ook merken is dat we van Griekenland beginnen te houden. Elke dag toont ze een andere kant van haar zelf. Eens rijden we over de golvende kustwegen met kristalhelder water, dan weer door de boomgaarden met olijfbomen en kijk, daar zijn de in sneeuw gehulde bergtoppen. Soms rijden we dan weer door brede vochtige valleien waar kuddes schapen en geiten zich te goed doen aan het frisse gras. We beginnen te begrijpen waar al die feta vandaan komt!