Stel je voor, je vertrekt voor 7 maanden fietsreis met nog geen concrete plannen in het verschiet. Wat een ruimte, wat een rust. Tot je met 2 door Milaan sjeest, elk beladen met de bagage voor een half jaar op je schouders gelijk aan zes fiets tassen en de fiets er ook nog bij, die eigenlijk bedoeld is om op te rijden ja. Maar in Frankrijk kan je nog geen fiets meenemen op de TGV. We zijn in Ancona (Italië) geraakt en niet met het vliegtuig 😊, klaar om de 24 uren boot te nemen recht naar Patras (Griekenland). We voelen dat we reizen, we voelen dat we leven. Al de aanmoedigingen en erg mooie wensen hebben de tijd om aan te komen, we nemen ze mee op reis. We zijn rijk, niet per se in de letterlijke manier, maar we zijn rijk.